دسترسی سریع و راحت به کامپیوتر خانه و محل کار با دینامیک آی پی

رضا باقرزاده - چهار شنبه 29 خرداد ۱۳۹۲ - 15:18

در دنیای بزرگ اینترنت هر رایانه با یک آدرس یکتا شناخته می‌شود و همین آدرس‌های یکتا سبب می‌شود تا شما بتوانید با رایانه‌های دیگر و یا سرورها ارتباط برقرار کنید. به طور معمول، سرورها در اینترنت دارای آدرس یکسان هستند و کاربران خانگی از آدرس‌های متغییر استفاده می‌کنند و این بدین معنی است که ممکن است یک کاربر خانگی به صورت روزانه آدرس IP که در اختیار دارد تغییر کند. 

نیاز به سرویس Dynamic DNS از زمانی احساس می‌شود که شما می‌خواهید به رایانه شخصی و یا شبکه خانگی‌تان دسترسی داشته باشید و نمی‌توانید هر روز آدرس IP جدید را حفظ کنید. چند سالی است که بازار سرویس دهندگان Dynamic DNS بازیگرهای بیشتری را به چشم خود می‌بیند و از این میان می‌توان به سرویس خارجی Dyn اشاره کرد. 

حالا در این میان، شرکت ایرانی تراشه طلایی با راه اندازی سرویس DynIP اقدام ارائه به سرویس مشابهی برای کاربران ایرانی کرده است و سعی دارد تا به رقابت با نمونه‌های خارجی بپردازد. باید منتظر بود و دید این شرکت چگونه می‌تواند در مقابل رقبای خارجی خود ظاهر شود و بازار داخل کشور را از دست آنها برباید. 

اگر تا به حال چنین سرویسی را امتحان نکرده اید، می توانید به سایت دینامیک آی پیمراجعه کرده و آن را امتحان نمایید. این سایت یک سرویس یک ماهه رایگان دارد و بعد از آن هزینه استفاده ماهیانه آن ۵۰۰۰ تومان است. نظرتان را در مورد این سرویس و کاربردهایش با برخط به اشتراک بگذارید.

اسناد لو رفته NSA و ماجرای جاسوسی از رییس جمهوری اسبق روسیه

رضا نیک نژاد - چهار شنبه 29 خرداد ۱۳۹۲ - 15:15

گویا آژانس امنیت ملی امریکا علاوه بر هدف گرفتن مظنونین به فعالیت های تروریستی، حسابی سرگرم سرک کشیدن در کار سران کشورهای دیگر دنیا هم هست. 

یکی از اسناد لو رفته در ماجرای افشاگری ادوارد سنودن نشان می دهد که دولت امریکا در جریان اجلاس G20 در لندن که به سال 2009 برگزار شد، مشغول جاسوسی از دمیتری مدودف (Dmitry Medvedev)، ریس جمهوری وقت روسیه بود. 

طبق اسناد افشا شده، ظاهرا جاسوسان امریکایی موفق به شنود ارتباطات فوق سری بین مدودف و هیئت نمایندگان او شده و سپس اطلاعات به دست آمده را با سران بریتانیا، استرالیا، کانادا و نیوزلند به اشتراک گذاشته بودند. 

گویا این جاسوسی، درست چند ساعت بعد از دیدار مدودف و اوباما و صحبت بر سر مسایلی نظیر همکاری روی مسئله مهم خلع سلاح اتمی صورت گرفته و از طریق این کار، آژانس امنیت ملی امریکا پی به تغییری در نحوه دریافت و ارسال پیام های روسیه در ارتباطات مربوط به رییس جمهوری این کشور شده. 

ماجرای افشاگری اخیر بیشتر روی جاسوسی NSA از کاربران شرکت های بزرگ فناوری امریکا متمرکز بود و این سازمان همواره ادعا کرده که هدف برنامه PRISM ردیابی تروریست ها بوده و حتی به واسطه فعالیت های صورت گرفته، نقشه های تروریستی برای حمله در 20 کشور دنیا خنثی شده، ولی اکنون باید پرسید: 

آیا دمیتری مدودف هم جزو حلقه های تروریستی مد نظر NSA بوده؟ 

سوالی که جواب آن قطعا نه است و باعث می شود ادعای اصلی NSA به طور کامل زیر سوال برود و دست نظریه پردازان برای شاخ و برگ دادن به مقوله "برادر بزرگ" بیش از پیش باز شود.
 

برپایی بزرگترین مرکز جاسوسی دنیا توسط آژانس امنیت ملی امریکا (تک تک شما هدف هستید)

رضا نیک نژاد - پنج شنبه 23 خرداد ۱۳۹۲ - 16:51

باد بهاری در این شهر غبارگرفته، ابهامی با خود دارد و بوته های سبز-قهوه ای گیاهان در وزش آن خِش و خِش می کنند. در میان سلسله کوه های واساچ در شرق و اوکر در غرب، شهر کوچک بلافدیل (Bluffdale) در یوتای امریکا، قلب خطه مورمون ها است. جایی که اولین پیشروهای دینی در 160 سال قبل به آن آمدند تا از بقیه دنیا گریخته باشند، تا کلمات رازآلود کتاب آسمانی را دریابند، تا در راه طریقت گام بردارند، و ... 

امروزه این منطقه خانه ای برای یکی از بزرگترین فرقه های چندهمسری، و البته کلیسای آپوستل برادران است، و بیش از 9,000 عضو دارد. اما، چندی است که این شهر میزبان افراد جدیدی شده که ساکت آمده اند و کارهای مرموزی می کنند، خارجی هایی کم حرف و تو دار.

در جاده بیف هالو، تقریبا 2 کیلومتر دورتر از مجموعه برادران که شامل یک کلیسا، مدرسه، مجموعه ورزشی و بایگانی است، هزاران کارگر ساختمانی در تی شرت های خود عرق می ریزند و زیرساخت را برای آمدن اعضای معبد برادر بزرگ آماده می کنند که وقتی تکمیل شود، 5 برابر بزرگتر از عمارت کنگره در واشینگتن خواهد بود. 

اما در این معبد، قرار نیست کتاب های مقدس خوانده شود، قدیسی خطابه نخواهد خواند، خدایی پرستش نخواهد شد. در عوض، سرورهای پر سرعت بر پا و ساختمان ها پر از کامپیوتر می شوند. مردان اسلحه به دست هم در بیرون کشیک می دهند و امنیت را تامین می کنند. در این معبد به جای اینکه مردم به بهشت دعوت شوند، اطلاعات شان پایش می شود. 

خارجی هایی که به منطقه خواهند آمد در پشت دیوارهای معبد جدید به جمع آوری، ذخیره سازی و تحلیل حجم انبوهی از کلمات و تصاویر جاری در شاهراه های ارتباطی دنیا می پردازند. 

در شهر کوچک و دور افتاده بلافدیل، خادمان کلیسا و خادمان برادر بزرگ، در همسایگی هم هستند. 

برای آشنایی با مخوف ترین شبکه امنیتی دنیا و بزرگترین مرکز جاسوسی آن که در دست احداث است، با بنویس همراه باشید. 
 

۱۰ توصیه برتر برای تست کاربردپذیری نرم افزار

رضا باقرزاده - سه شنبه 21 خرداد ۱۳۹۲ - 17:45

آهای برنامه نویسان و طراحان نرم افزارها و سایت ها، خوشتان بیاید یا نه این یک حقیقت است: «کاربران سایت یا نرم افزار شما، مانند شما فکر نمی کنند.» دیدگاه آنها با شما که خودتان سایت را طراحی کرده اید و تمام پیچ و خم آن را می شناسید، متفاوت است. اگر یک نرم افزار با بی نهایت امکانات نوشته اید ولی کاربران از آنها استفاده نمی کنند، لطفا از دست کاربران تان عصبانی نشوید و آنها را … صدا نکنید! این وظیفه شماست که با کاربردوست کردن نرم افزارتان، با آسان کردن کار با سایت تان، کاربران را به کاری که می خواهید و راهی که دوست دارید بفرستید. وگرنه آنها پس از چند دقیقه پرسه زدن در سایت تان آنجا را برای همیشه ترک می کنند.

در این زمان مسئله usability (کاربرد پذیری) مطرح می شود. کاربردپذیری معیاری برای میزان سهولت کار با محصول شما است. هر چه این میزان بالاتر باشد، کاربران کمتر گیج می شوند و سریع تر با نرم افزار شما ارتباط برقرار می کنند.

یکی از مهمترین کارها برای ارتقای کاربردپذیری نرم افزارتان، انجام تست های ویژه این کار است. به این صورت که پس از آماده شدن محصول از چند نفر می خواهید که محصول را تست کنند و نظراتشان را با شما در میان بگذارند. بسیار پیش می آید که دیدگاه آنها با شما (که نرم افزار را نوشته اید یا مدیریت کرده اید) متفاوت باشد. در این مقاله ۱۰ مورد از بهترین توصیه ها را آورده ایم تا بتوانید یک تست کاربردپذیری کارامد داشته باشید. پس در ادامه با ما باشید.

تاثیر فیسبوک و شبکه های اجتماعی بر آینده شغلی

رضا باقرزاده - سه شنبه 21 خرداد ۱۳۹۲ - 17:40

فیسبوک، در اوایل کار خود چیزی نبود جر محلی برای گذاشتن عکس و تلنگر (Poke) به دوستان! ولی حالا احتمالاً اولین جایی است که کارفرماها برای بررسی زیر و زبر زندگی شما به آن مراجعه می‌کنند. بر پایه‌ی یک گزارش جدید از هر 10 جوان جویای کار، یک نفر به دلیل محتوای صفحه‌ی شخصی خود در رسانه‌های اجتماعی با پاسخ منفی از سوی صاحب کار مواجه می شود.

اگر شما هم در این اوضاع نامناسب بازار اشتغال در پی کار می‌گردید ادامه این مطلب را از دست ندهید.

می خواهید پول درآورده و دنیا را تغییر دهید؟ آشنایی با کارآفرینی اجتماعی

رضا باقرزاده - یک شنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۲ - 17:01

محمد یونس برنده جایزه صلح نوبل به سال 2006 و موسس بانگ گرامین است و جنبشی را با یک سوال ساده آغاز کرده: «اگر از لحاظ اجتماعی آدم مسئولی هستید، چرا کسب و کار تان را طوری پیش نمی برید که کمکی برای رسیدن به اهداف اجتماعی باشد؟» 

امروزه کارآفرینان و سرمایه گذاران در دره سیلیکون و دیگر قطب های فناوری سرتاسر دنیا این ماموریت را بسیار جدی گرفته اند. این روند که اغلب به آن "کارآفرینی اجتماعی" یا "سرمایه گذاری تاثیرگذار" گفته می شود، هدفی ساده دارد: استفاده از فرآیندهای کسب و کار برای ایجاد تغییرات مثبت. 

ولی کارآفرینی اجتماعی، منتقدین خود را نیز دارد. استیو بلانک که از نوآوران سریالی است در یکی از گفتگوهای اخیرش این نوع کارآفرینی را "مد زودگذر" دانسته و می گوید استارت آپ هایی که "کامیابی جامعه را با کسب و کار قاطی کنند، معمولا منفعت زا نخواهند بود". همچنین کلی جانسون، نویسنده کتاب رژیم اطلاعات، در مقاله ای برای وال استریت ژورنال، سایت change.org را متهم می کند که در کسب و کاری پیشرو شده که در ظاهر یک سازمان با هدف تغییرات اجتماعی است ولی در باطن حاضر است مشخصات و ایمیل های ثبت شده کاربرانش را به هر کسی که پول بدهد، بفروشد. 

در ادامه مطلب با نردبان همراه باشید. 

  کارآفرینی اجتماعی چیست؟ در حال حاضر، یک خیمه بزرگ است. یعنی تعریف بسیار کلی و فراگیری دارد. عده زیادی آن را دنبال کرده و به شکل های مختلفی تفسیر می کنند. به طور کلی، کارآفرینان اجتماعی سرویس یا محصولی را ارائه می کنند که تمایل اصلی آن، حل کردن یک مشکل اجتماعی بزرگ است. آنها فقط فلان چیز را درست نمی کنند، بلکه آن را می سازند تا یک خیر واقعی به دنیا رسانده باشند. 

  آیا متوازن کردن هدف اجتماعی مورد نظر و انگیزه کسب سود، مشکل و ناشدنی است؟ شرکت هایی که در این زمینه به توازن رسیده اند را "تک موتوره" می نامند. بعضی ها گوگل و فیسبوک را هم در این دسته جا می دهند، ولی واقعیت این است که شرکت های نامبرده منفعت اجتماعی را به عنوان یک سود جنبی می بینند، نه اصلی. اینجا سوالی که مطرح می شود پیرامون قصدمندی است. آیا هدف شرکت های منتسب به این جریان، به طور آشکار ایجاد یک تغییر است یا خیر؟ 

  آیا این شرکت های کارآفرینی اجتماعی می توانند سودآور هم باشند؟ یا معمولا فاقد سود هستند؟ اخیرا، روندی که دیده ایم وجود شرکت هایی برای سودآوری است -یا مدل تلفیقی. شرکت های انتفاعی گزینه فراگیری هستند. مواردی نظیر Couchsurfing وchange.org تنها برای حداکثرسازی دارایی سهامداران تاسیس نشده اند. برخی شرکت ها هم دنبال این هست که به طور واضح و صریح، به کاربران، پشتیبانان و کل جامعه بگویند که هدفی وسیع تر دارند. شاید Couchsurfing اولین در نوع خود باشد که توانسته بدنه سرمایه گذاران خطرپذیر را به خودش جلب کند. به هر صورت، شرکت هایی با ماهیت کارآفرینی اجتماعی به دنبال این نیستند که جایگزینی برای فعالیت های خیریه سنتی باشند. ولی گمان می کنند که با رویکرد کسب سود، می توانند اثر سریع تری به جا بگذارند. 

  آیا این روندی است که در ابتدا با حمایت میلیاردهای دره سیلیکون شروع شده؟این روند خیلی بزرگتر از دره سیلیکون است و در اصل جهانی شده. ولی برای تثبیت خودش نیازمند پشتیبانی محکم کارآفرینان است. 

  آیا همین بزرگترین چالش آن نیست؟ فقدان کارآفرینان نخبه؟ شاید بیشتر بنیه مالی مشکل باشد تا وجود کارآفرینان. اخیرا انجمنی در حاشیه کنفرانس امیدیار در جریان بوده که نشان می دهد بیشتر بحث، بر سر سرمایه است نه افراد. در اصل، افراد حاضر در این جرگه از شرکت ها نیز به اندازه شرکت های تجاری، مشتاق افزایش کاربران و بزرگ شدن سازمان خود هستند ولی هدف اصلی خدمت اجتماعی است. برای مثال پلتفرمی به نام Lenddoوجود دارد که هدفش، ارائه راهی به افراد طبقه متوسط جامعه است تا امکان برخورداری شبکه اجتماعی پیرامون خود از وام های مناسب را فراهم کنند. در اصل این یک نوع استفاده از تکنولوژی و مهارت ها برای تاثیرگذاری سریع بر روی تعداد زیادی از افراد است. 

شرکت دیگری به نام d.light وجود دارد که هدف آن ساخت و تامین چراغ های خورشیدی و محصولات مرتبط در این زمینه است. این شرکت برای آن راه اندازی شده تا بتواند به 2 میلیارد انسان، دسترسی به الکتریسیته را اعطا کند. درست است که این شرکت نیز می تواند هدفی برای سودآوری داشته باشد ولی مورد اصلی، تعریف یک ماموریت قوی اجتماعی بوده.

  آیا سرویس هایی مثل Zipcar و Airbnb که از نوع "مصرف گروهی" یا "اقتصاد اشتراکی" هستند هم جزو کارآفرینی اجتماعی به شمار می روند؟ مصرف گروهی هم تقریبا شبیه موضوع بحث ما است ولی اگر بخشی از چنین اقتصادی باشید به این معنا نیست که یک کارآفرین اجتماعی هم هستید زیرا شرکت های بخش کارآفرینی اجتماعی اثر وسیع تری بر اجتماع دارند و فعالیت شان برای محیط زیست و به حداکثر رسانیدن مطلوبیت استفاده از منابع، خوب است. 

  آیا 20 سال دیگر، اکثر شرکت برای خودشان یک ماموریت اجتماعی خواهند داشت؟ پیش بینی اش سخت است ولی یک دسته جدید از کارآفرینانی را خواهیم داشت که خودشان را در دوگانه اشتباه "برای سود" یا "بدون سود" گیر نخواهند انداخت بلکه به شکل روز افزونی به سرمایه به دید یک کالا خواهند نگریست. هم اکنون در دانشگاه های کسب و کار، کلاس های کارآفرینی اجتماعی از ظرفیت خود بیشتر دانشجو پذیرفته اند. این علاقه می تواند در داخل سیستم نیز تراوش کند. 

  آیا جذب نیروهای نخبه برای این شرکت ها، به خصوص که در زمینه پرداخت حقوق توان رقابتی ندارند، سخت تر است؟ یکی از سوالات موقع استخدام در این شرکت ها این است که "آیا می خواهی دنیا را تغییر بدهی یا نه؟"موسس Lenddo می گوید که بیشتر اعضای تیم علوم داده در شرکتش، سابقا در وال استریت (بورس نیویورک) کار می کرده اند و مهاجرتشان برای کار در جایی بوده که متفاوت باشد. در مورد مهندسین d.light نیز وضع به همین شکل بوده. انگیزه ها فراتر از پول است. 
 

لو رفتن ابزار جدید آژانس امنیت ملی آمریکا برای جاسوسی جهانی: ایران در صدر توجه

رضا باقرزاده - یک شنبه ۱۹ خرداد ۱۳۹۲ - 17:00

روزنامه گاردین طی سه روز گذشته با افشای برنامه پریسم یکی از بزرگ ترین افشاگری های امنیتی چند سال گذشته را به راه انداخته و آژانس امنیت ملی آمریکا و شرکت های بزرگ فناوری را در وضعیت دشواری قرار داده است. اما به نظر می رسد داستان تازه شروع شده و گاردین هنوز برگ های برنده دیگری در دست دارد و حالا یکی دیگر از آنها را رو کرده است. زمانش رسیده که با یک نام جدید آشنا شوید: Boundless Informant 

شاید اولین پرسشی که در پایان مطالعه این خبر از خود بپرسید این باشد: دیگر چیز سِرّی هم برای آژانس امنیت ملی امریکا (NSA) باقی مانده؟ 

تا اینجا می دانیم آژانس امنیت ملی آمریکا از طریق شرکت های بزرگ فناوری به حجم فوق العاده ای از اطلاعات دسترسی داشته است. اما وقتی این همه اطلاعات در اختیار دارید، لازم است روشی هم برای طبقه بندی و استفاده از آنها داشته باشید. اینجاست که ابزار جدید به کار آمده است. 

در آخرین افشاگری، گاردین خبر از وجود ابزاری به نام Boundless Informant (خبرچین بیکران) در NSA داده که برای داده کاوی اطلاعات جاسوسی به دست آمده از سرتاسر دنیا، استفاده می شود. این در حالی است که دولت امریکا پیش تر در پاسخ به کنگره امریکا، از ناتوانی در ثبت ردپای اطلاعاتی گفته بود که در جریان اقدامات جاسوسی به دست می آیند، ولی حالا به نظر می رسد جریان طور دیگری بوده. 

اسناد فوق سری که گاردین به دست آورده پرده از "خبرچین بیکران" بر می دارد. ابزاری که حجم بزرگ اطلاعات گردآوری شده از شبکه های تلفن و کامپیوتر در سرتاسر دنیا را به طور جزء به جزء ثبت کرده و حتی آنها را به تفکیک کشورها، مشخص می کند. تمرکز این ابزار سِرّی بر روی شمارش و دسته بندی تاریخچه ارتباطات موسوم به metadata است، نه محتوای ایمیل ها و پیامک ها. 

اسناد مربوط به "خبرچین بیکران" نشان می دهد آژانس امنیت ملی امریکا در بازه زمانی ۳۰ روزه ای که در مارس ۲۰۱۳ خاتمه یافته، نزدیک ۳ میلیارد قطعه-داده از شبکه های کامپیوتری آمریکا و حدود ۹۷ میلیارد قطعه اطلاعاتی را از شبکه های جهانی در کشورهای مختلف دنیا جمع آوری کرده است. 

در یکی از اسناد اشاره شده که "Boundless Informant" طراحی شده تا به مدیران آژانس امنیت ملی آمریکا سوالاتی نظیر «در کشور X چه سطحی از پوشش اطلاعاتی داریم؟» را بی درنگ پاسخ بدهد. 

در یکی دیگر از سندهای به دست آمده توسط گاردین اشاره شده که "این ابزار به گردانندگان امکان انتخاب هر کشور روی نقشه، مشاهده حجم metadata، و انتخاب جزئیات درباره اطلاعات جمع آوری شده بر علیه آن کشور را می دهد." یعنی با استفاده از آن می توان مشخص کرد چه تعداد سابقه اطلاعاتی و از چه نوعی درباره یک کشور خاص جمع آوری شده. 

در نقشه بالا رنگ ها نشان دهنده حجم فعالیت اطلاعاتی است. سبز کمترین حجم جمع آوری داده را نشان می دهد و به ترتیب زرد، نارنجی و قرمز نشانگر افزایش آن هستند. ایران با 14 میلیارد قطعه-داده جمع آوری شده، بیشترین توجه آمریکایی ها را به خود اختصاص داده است و پاکستان با 13.5 میلیارد دوم بوده. اردن با 12.7 میلیارد، مصر با 7.6 میلیارد و هند با 6.3 میلیارد در جایگاه های بعدی قرار داشته اند. 

افشای وجود چنین ابزاری در حالی رخ می دهد که در مارس گذشته، یک سناتور دمکرات از رییس آژانس امنیت ملی پرسید: «آیا NSA هیچ گونه اطلاعاتی درباره میلیون ها یا صدها میلیون فرد امریکایی جمع آوری می کند؟» آقای رییس گفت: «خیر آقا.» در اصل تا به حال آژانس امنیت ملی آمریکا مدعی بود چنین کاری به لحاظ تکنولوژیک اصلا شدنی نیست! 

اسناد دیگری که توسط گاردین به دست آمده نشان می دهد NSA بر خلاف ادعای سخنگوی اش مبنی بر امکان ناپذیر بودن تشخیص دقیق هویت یا موقعیت برقرارکنندگان ارتباطات مختلف، قادر است اطلاعاتی را که بسیاری از آنها از داخل خود آن کشور نشأت می گیرند، با دقتی در حد آی پی آدرس های شخصی، بازخوانی و تفکیک کند. که این می تواند موقعیت جغرافیایی نسبی افراد را در حد کشور و یا شهر، به دست دهد. 

باراک اوباما در اولین واکنش عمومی به افشاگری های گاردین در هفته جاری، گفت نظارت کنگره بهترین تضمین به مردم امریکا برای اطمینان از عدم جاسوسی از آنها بوده. حال آن طور که پیدا است، اساساً جنبه های زیادی از فعالیت های جاسوسی دولت ایالات متحده از کنگره این کشور هم مخفی نگه داشته شده و نه تنها این، بلکه حتی وجود توانایی فنی برای چنین کاری نیز از سوی مقامات امنیتی امریکا، بارها در محضر کنگره رد شده است! 

داغ ترین روزهای مربوط به خبرهای امنیتی را در چند سال اخیر پشت سر می گذاریم. باید دید این قطار بالاخره کِی به پایان ریل خواهد رسید.